Üç telli çalgının İran müziğindeki yeri

Antik çağlardan modern çağa kadar üç telli çalgı, tasarım ve çalımında çeşitli dönüşümler ve değişimler geçirerek bugünkü formuna ulaşmıştır. Bu gelişme, bu çalgının İran geleneksel müziğinde öne çıkan rolünden kaynaklanmaktadır. Üç telli çalgının tam tarihini incelerken, kültürel ve sanatsal etkiler ile yüzyıllar boyunca bu çalgıya uygulanan teknik ve teknik değişiklikler de dahil olmak üzere birçok noktaya değinilebilir. Üç telli çalgının zaman içindeki gelişimine ve evrimine katkıda bulunan seçkin müzisyenlerden, yüzyıllar boyunca giderek gelişen çalış tekniklerine kadar hepsi bu zengin tarihin parçalarını oluşturur.

Pek çok mistik ve Sufiler, manevi duyguları ifade etmek ve manevi hallere ulaşmak için üç telli çalgıyı kullanmışlardır. Bu özelliği üç teli mistik müziğin sembolü haline getirmiştir. Üç telli çalgının tam tarihi, yalnızca bu çalgının yapısal ve teknik gelişmelerini içermekle kalmıyor, aynı zamanda İran'ın zaman içindeki kültürel, dini ve sosyal değişimlerini de yansıtıyor.

Üç telli çalgı, hassas ve anlamlı sesi nedeniyle toplumun farklı sınıfları arasında her zaman özel bir yere sahip olan en önemli ve orijinal İran müzik çalgılarından biridir. Telli ve yaralı çalgılar ailesi olarak değerlendirilen bu çalgı, geçmişten günümüze birçok değişim ve gelişime uğramıştır. Üç telli çalgının tam tarihini daha iyi anlamak için, evrimi dört önemli döneme ayrılabilir: Antik ve İslam öncesi, İslam sonrası, Safevi ve Kaçar dönemi ve çağdaş dönem. Bu dönemlerin her biri bu çalgının gelişiminde önemli rol oynamış ve kendine has kültürel ve tarihi etkiler bırakmıştır.

Üç telli çalgının tam tarihine bakıldığında, bu çalgının köklerinin çok eski çağlara ve İslam'ın öncesine kadar uzandığı söylenebilir. Bazı araştırmacılar üç telli çalgının eski İran'daki arp ve tambur çalgılarından evrimleştiğine inanıyor. Berbat, İran'ın en eski telli çalgılarından biridir ve üç tel ile pek çok benzerliği vardır. Ahameniş ve Sasani dönemlerinde bu enstrüman saraylarda ve aristokrat çevrelerde yaygın olarak çalınıyordu. Ayrıca Sümer ve Babil gibi bazı eski uygarlıklarda üç tel ile aynı şekil ve yapıya sahip çalgıların varlığına dair kanıtlar görülebilmektedir.

İran'ın antik bölgelerinde keşfedilen resim ve çömlek eserleri, Susa şehri gibi benzer bir çalgı Setar'ın İran'da iki bin yıldan fazla bir süre önce Ahameniş döneminde var olduğunu gösteriyor. İslam döneminin ünlü filozofu ve müzisyeni Farabi de Ba Sazi adlı kitabında Tanbur ailesinden olduğunu ve üç tele benzediğinden bahsetmektedir. Bu kanıtlar, üç telli çalgının tüm tarihinin, eski İran'ın müzik ve kültüründe derin köklere sahip olduğunu göstermektedir.

İslam'ın İran'a gelişi ve sonrasında meydana gelen kültürel ve sosyal değişimlerden İran müziği de etkilendi. Bu dönemde İran'ın resmi ve çalgı müziği gelişmiş, tanbur, iki telli, üç telli gibi çeşitli çalgılar daha çok ön plana çıkmıştır. Sessiz ve yumuşak sesi nedeniyle üç telli çalgı bu dönemde çoğunlukla tasavvuf ve tasavvuf çevrelerinde çalınmış ve pek çok mutasavvıf ve mutasavvıf onu manevi duygularını ifade etme aracı olarak kullanmıştır.

Bu Dönemde Bu dönemde üç telli çalgının yapısında ve çalış tarzında önemli değişiklikler yapıldı. Başlangıçta üç telli olan üç telli çalgı, bu dönemde dört telli hale geldi. Tarihsel alıntılara göre Ebu Nasr Farabi, Ebu Ali Sina, Safi el-Din Ermoi ve İslam döneminin diğer önde gelen müzisyenleri bu çalgının gelişimine katkıda bulunmuşlar ve üç telli çalgıya bir tel daha eklenmesi gerektiğini fark etmişlerdir. Bu değişim, settarın İslam sonrası dönemde İran müziğinde daha önemli bir yer bulmasına ve daha fazla ilgi görmesine neden oldu.

Safevi dönemi, üç telli çalgı tarihinin en önemli dönemlerinden biridir. Bu dönemde İran çalgıları kralların ve aristokrat çevrelerin saraylarında daha yaygın olarak çalınıyordu. Telleri çiftler halinde bağlanan altı telli çalgı bu dönemde oldukça popülerdi. Bu çalgı üç telli çalgıya yakındı ve günümüzün üç telli çalgısının öncüsü sayılıyor. O zamanın önde gelen dervişlerinden Müştak Ali Şah Kermani olarak bilinen Mirza Muhammed Torbati Khorasani bu çalgıya çok düşkündü ve ona dördüncü bir tel daha ekledi. Mushtaq teli olarak bilinen bu tel, üç telin çalınma yeteneğini etkileyen önemli değişikliklerden biriydi. Bu evrim, üç telli çalgının basit bir çalgıdan daha yetenekli bir çalgıya dönüşmesini sağladı ve sesi daha dinamik ve zengin hale geldi. Kaçar döneminde üç telli çalgı, Mirza Abdullah Farahani gibi büyük müzisyenler tarafından çalınıyordu. , Gholamhossein Derwish Khan ve Ali Ekber Şida halk arasında daha çok tanındı ve yayıldı. Mirza Abdallah Farahani, İran müziği dizisini derleyip öğrencilerine aktararak üç tarın gelişmesinde ve çalınmasında büyük rol oynadı. Bu dönem İran müziğinde üç telin olgunlaştığı ve geliştiği dönem sayılabilir. Derviş Han da onun bu çalgının tanıtılmasında rol oynayan önde gelen öğrencilerinden biriydi. Bu dönemde Ostad Farajullah, Haj Tayer ve Seyed Celal gibi önde gelen üç telli yapımcılar da faaliyet gösteriyordu. Bu üreticiler, bu enstrümanın tasarımında yüksek kaliteli teller ve değişiklikler yaparak bu enstrümanın ses kalitesinin iyileştirilmesine yardımcı oldular.

Çağdaş çağda üç telli çalgı hâlâ geleneksel İran müziğinin öne çıkan ve önemli çalgılarından biri olarak biliniyor. Bu çalgının yaygınlaşmasına ve gelişmesine Abolhassan Saba, Ahmed Ebadi ve Celal Zülfanun gibi büyük müzisyenlerin büyük katkıları olmuştur. İran'ın en önemli müzisyenlerinden biri olan Abolhasan Saba, üç telli çalgıyı öğretmiş ve çalmış, yeni nesil müzisyenler yetiştirmiş ve Mirza Abdullah'ın oğlu Ahmed Ebadi'nin modern yöntemlerle müzisyenlik ve yaratıcılıkla üne kavuşmasına katkıda bulunmuştur. geleneksel müziği icra etmesi Se Tar'ı şöhretinin zirvesine taşıdı. Üç telli çalgıyı İran radyosunda tanıtmayı ve sesini halkın kulağına ulaştırmayı başaran ilk müzisyenlerden biriydi. Celal Zülfanun da geleneksel ve modern müziği birleştirerek ve uluslararası konserler düzenleyerek üç telli çalgının küresel düzeyde yaygınlaşmasına katkıda bulunmuştur.

Üç telli çalgının yapımcıları da, korunması ve geliştirilmesinde önemli rol oynamıştır. bu enstrüman. Kaçar döneminde, Ostad Farajullah ve Haj Tayer gibi önde gelen yapımcılar, örnekleri hala mevcut olan üç yüksek kaliteli tel ürettiler. Çağdaş çağda Nariman Abnoosi, Mehdi Kamalian ve Mahmoud Hakim Hashemi gibi inşaatçılar üç telli yapının tasarımını ve kalitesini artırmaya yardımcı oldu. Bu yaratıcılar, tecrübelerini ve yeniliklerini kullanarak Se-Tar'ı en yaygın kullanılan İran enstrümanlarından biri haline getirdiler. Bugün Se-Tar, yalnızlık ve meditasyon enstrümanı olarak biliniyor ve birçok müzisyen, yalnızlıklarında ve yalnızlıklarında bile çalıyor. BT. Yumuşak ve dinlendirici sesi nedeniyle bu enstrüman, geleneksel İran müziği hayranlarının kalbinde hala özel bir yere sahiptir.