İran'ın en iyi üç yaylı ve yaylı müzisyeni

Se tar, İran enstrümantal müziğinde çok popüler olan İran telli bir çalgıdır. Başlangıçta tambur ve tar çalgıları ailesinin bir parçası olan bu çalgı günümüzde daha çok tara benzemektedir. Setar'ın tarihi okunabilir ve verimlidir. Bu çalgının ilk ve en eski örnekleri arasında Ahmed Ebadi'nin eline geçen Naseruddin Şah çalgısını sayabiliriz. Aşağıda, üç telli çalgıların zaman içinde en öne çıkan öğretmenleri ve müzisyenlerini inceleyip değerlendireceğiz:

Nasereddin Şah döneminin ünlü yaylı çalgılarından Mirza Abdullah, 1222 yılında doğmuş, 1297 yılında 75 yaşında vefat etmiştir. 1222 yılında Şiraz'da doğmuştur. Naseruddin Şah döneminin usta tar icracısı Ali Ekber Farahani Bey'in ikinci oğlu ve üç tar'ın en meşhur müzisyenlerinden Ahmed Ebadi'nin babasıdır. üç teli çalarken. Aralarında Mehdi Kuli Hedayat, Fasat Şirazi, Abolhasan Saba, Hossein Hang Afarin, Seyed Hossein Khalifa, Mehdi Khan Selhi, İsmail Ghahrami, Seyed Mehdi Dabiri, Haj Agha Magdar Irani ve oğlu Ahmed Ebadi'nin de bulunduğu birçok öğrencisi vardı. Bunlardan bazılarının kombinasyonuyla, aralarında Mirza Nasir, Fasere Shirazi ve Mahdigholi Hedayat'ın da bulunduğu birkaç öğrencisi tarafından yedi yıl boyunca yazılan yedi tam ve bağımsız enstrüman yarattı.
Mirza'nın dört çocuğu Mouloud, Maluk, Javad ve Ahmed adlı Abdullah Farahani'nin hepsi müziğe aşinaydı ve bu konuda uzmandı. Mirza Abdullah Farahani nihayet 1297'de 75 yaşında Tahran'da öldü.

Derviş Han'ın öğrencilerinden biri olarak 1281 yılında Tahran'da doğdu. 1281 yılında Tahran'da doğdu. Çocukluğundan beri sanatla ilgilenen, Kemal-ül-Mülk okuluna giden ve 15 yaşında Darviş Han'ın yanında tar ve üç tar çalmaya başlayan sanatçı, Derviş'ten Altın Tebrizin nişanını almayı başardı. Kağan.

Raslan Dargahi, Qamar al-Maluk'un şarkı söyleyip ekran kaydetmesinin yanı sıra tar ve üç tar çalarak çok popüler oldu. Tabii ki hiçbir zaman müzisyen olarak bir kariyer seçmedi ve çalışan olarak çalışıyordu ve bu nedenle müziğinde Emir Arsalan takma adını kullandı.

Daha sonra üç telli çalgılara daha çok ilgi duyduğu için yaylı çalmayı bıraktı. Çalma sanatı ve becerisinin düzeyiyle ilgili olarak, onu kibar, esprili, zevkli ve sevimli biri olarak gören Ruholah Khalegi'nin sözlerini referans alıyoruz.

Zolfanun, İran müziğinin dünyaya tanınmasına büyük katkı sağladı. Celal Zülfanun, 1316 yılında Fars eyaletinin Abadeh şehrinde doğdu. Babası Habib Zülfanun ve kardeşi Mahmud Zülfanun, onun ilk müzik profesörleri arasındaydı. 9-18 yaşları arasında Milli Müzik Konservatuarı'nda okudu ve ardından Tahran Üniversitesi'nde dört yıl klasik müzik okudu. Arslan Dargahi, Ruholah Khaleghi, Abolhassan Saba, Javad Maroufi, Hassan Saba, Musa Maroufi, Noor Ali Broumand, Dr. Masoudieh, Youssef Farutan, Dr. Dariush Safout, Saeed Hormazi ve Alireza Meshaikhi dahil olmak üzere o dönemin birçok profesörünün varlığı .

Yıllar boyunca pek çok değerli sanatsal faaliyete imza atmıştır; bunların arasında radyo ve televizyon organizasyonunda müzik faaliyetleri, anaokulundan ilkokula, üniversiteye kadar farklı düzeylerde müzik öğretimi, İran içinde ve dışında birçok konser yer almaktadır. (Japonya, Amerika, Kanada, Avrupa ve Avustralya), Maurice Bejaz işbirliğiyle İran müziğini Avrupa balesiyle birleştiren, dünya müzik enstitüsü işbirliğiyle İran müziğini dünyaya tanıtmak için New York'ta konser veren, 2013'te Birleşmiş Milletler'de konser veren 1994 yılında müzik ve eğitimi alanında birçok kitabın yazarı olarak anılmıştır.

Tar sanatçısı ve Mirza Hosseinqoli ile Mirza Abdullah'ın öğrencilerinden biri. Profesör Ali Akbar Khan Shahnazi, üç telli çalgıların eski öğretmenlerinden biridir ve aynı zamanda geleneksel İran müziğini öğretmesiyle de tanınmaktadır. Babası ve amcası Mirza Hossein Qali ve Mirza Abdullah onun ilk öğretmenleriydi ve eğitimine devam etmek için Derviş Han'ın yanına gitti. Ali Ekber Han, tar solisti ve eşlikçisi olmasının yanı sıra tar ve radif öğretmeni olarak da değerlendirilebilir.

Soloları veya Damavandi ve İkbal el-Sultan gibi şarkıcılara eşlik etmesi de dahil olmak üzere çeşitli gramofon plakları bulunmaktadır. Shahnazi'nin en iyi eserleri Abu Ata'nın önsözü, Abu Ata'nın türküsü, Rang Segah ve Chahargah'ın türküsü sayılabilir.
Aynı zamanda Mirza Hossein Qoli'nin anlattığı Radif al-Aali Tar ve gibi eserlerin de yazarıdır. Kendi anlatımına göre Radif Tar. Ayrıca aralarında Mohammad Hassan Adhari, Reza Vahdani, Hoshang Zarif, Habib Elah Salehi, Mohammad Reza Lotfi ve Dariush Pirniakan'ın da bulunduğu seçkin öğrenciler yetiştirdi.

Tar oyuncusu ve Saba'nın öğrencilerinden biri. Profesör Hasan Kasai Ekim 1307'de doğmuştur ve çocukluğundan beri müzikle ilgilenmektedir. 12 yaşında kamış çalmaya başladı ve 13 yaşında Ostad Nawai'nin derslerine gitti.
Kasai daha sonra Ostad Saba'nın öğrencisi oldu ve radif çalmayı öğrendi ve harika sanatçılarla işbirliği yaptı. Khaleghi, Moshir Homayoun ve Hossein Mahjoubi gibi. Kesai, İsfahan'da ney, üç yaylı çalgı ve şan alanında bir okulun sahibi olarak uzun yıllar müzik faaliyetleriyle uğraşmıştır.
Daha çok doğaçlama ustası olarak bilinmesine rağmen, çok sayıda perküsyon ve vokalde çalışmıştır. kamış çalanların sayısı onun performanslarından alınmıştır. İran ney müziğinde rakipsiz olan ve boş zamanlarında üç telli çalan sanatçı, en önemli üç yaylı müzisyenden biri olarak kabul edilebilir.

23 yaşında İran müziğini öğrendikten sonra klasik müzik öğrenmek ve keman çalmak için Amerika'ya göç etti. Muhammed Rıza Lotfi, İran müziğinin tanınmış isimlerinden biridir ve 1325 yılında Gorgan şehrinde doğmuştur. Lotfi belki de en tanınmış yaylı çalgı sanatçısı olarak kabul edilebilir.
Babası öğretmen olmasının yanı sıra aynı zamanda yaylı çalgılar ve şarkıcıydı. Lotfi'nin kardeşi de tar çalıyor. Lotfi, babasından çok ağabeyinin etkisi altında yaylı çalgı çalmakla ilgilendiğini kendisi söylüyor.

Mesleki hayatı boyunca geleneksel İran müziğini korumaya, hayranlarına ve öğrencilerine öğretmeye çalışıyor. Çok yetenekli ve becerikli bir müzisyendi ve geleneksel müziğe ve yaylı çalgılara her zaman özel bir tutkusu vardı.
Sanatsal hayatı müzikseverler için oldukça etkili olmuş ve onu geleneksel İran müziği alanında ölümsüz bir figür haline getirmiştir.

Lotfi, Tar'la aynı dönemde klasik keman da çalıyordu ve ona göre 23 yaşında tüm sıra, renk, vuruş vb. eğitimlerini tamamladıktan sonra İran müziğini bırakarak İran müziğini bıraktı. Klasik müzikle uğraşıp Batı'ya gitti ve eğitimine Amerika'da devam etti.